Dag 5: Vrijdag 20 juli 2012 Wenen

Een nachtje treinen met een nachttrein is een hele onderneming en een leuke ervaring.
Rond half 11 gisteravond kwam de trein het perron binnengereden. Als een van de eersten gingen wij de trein in om onze bedden in een eerste nachttrein te bewonderen. Bij het zien van de ieniemienie slaapcabines van 1,5 bij 2 meter (of iets dergelijks) waar met 6 man in geslapen wordt, was het toch wel even slikken.
2 rijen van 3 bedden boven elkaar was nou niet helemaal hoe wij het ons voorgesteld hadden..
Bij het zien van onze cabine slaapgenoot werd de pret helemaal minder. De meneer, van buitenlandse afkomst en met een oliesjeik uiterlijk, had alleen maar een tasje bij zich, terwijl onze tassen met veel geweld onder de bedden moesten worden geschoven of met z’n 3en naar boven gesleept.
Gelukkig kwamen ook al snel onze andere 2 kamergenoten waardoor wij ons al wat veiliger voelden.
Het opmaken van de bedden was nog een hele klus. Met 2 personen in de cabine was het hok al helemaal gevuld, waardoor de rest op de gang moest wachten. Maar ook hier was het super krap en werd het dus schurend langs elkaar heen schuifelen.
Op ons ticket hadden wij 2 bedden onder en één bed in het midden toegewezen gekregen. Maar aangezien het meisje in de cabine om 4.15 uur er al weer uit moest en ze eigenlijk bovenin zou moeten liggen, besloot ik met haar te ruilen. Zo lag ik helemaal bovenin, boven Robine en Anouk, en hadden we er ook geen last van als zij vroeg uit zou moeten stappen.
Eenmaal echt onderweg was het tijd voor een laatste plaspauze en daarna ging iedereen eigenlijk direct slapen. We sliepen gewoon in onze eigen kleding met alleen de schoenen uit en de tas met waardevolle spullen boven bij mij in bed.
Boven bleek toch best wel hoog en met een halve meter doorsnede was er ook niet heel veel ruimte om te draaien. Daarbij kwam ook nog eens dat ik niet helemaal gestrekt kon liggen. Nooit gedacht dat ik nog goed zou slapen, maar door het heen en weer gewiebel van de trein ben ik snel in slaap gevallen. Daarnaast ook wel veel wakker geworden uit angst dat ik door mijn gewoel mezelf uit bed zou slingeren. Iets wat niet heel verrassend zou zijn…
De avond ervoor was ons al verteld dat er om 6.00 uur ontbijt zou zijn. Hoe dit precies zou zijn wisten wij ook niet, dus hadden we de wekker maar om 6.10 uur gezet. Toen de wekker ging merkte ik dat het meisje al weg was, en anders had ze trouwens ook een groot probleem gehad, en dat ik dat gewoon helemaal niet gemerkt had.
Direct na de wekker ging de deur open en kregen we zowaar een ontbijt op bed. Iets wat er best in ging. Robine vond de thee alleen duidelijk wat minder en gooide het daarom maar over de vloer…
Het opeten van het ontbijt was in de krappe ruimte nog wel een hele opgave. Maar na 2 keer mijn hoofd flink gestoten te hebben had ik een goede houding gevonden.
Als aandenken hebben we in de trein nog een foto gemaakt met ons en onze 3 couchette genoten.

Eenmaal in Wien West aangekomen zijn we op zoek gegaan naar een metro om heel snel naar het hotel te gaan, om hopelijk daar onze vieze lichamen te kunnen wassen. Door een ontbrekende metrolijn was het nog wel even zoeken, maar al snel was het hotel gevonden.
Bij het hotel aangekomen wachtte ons weer een leuke verrassing; onze creditcard was niet meer geldig waardoor ze onze reservering hebben geannuleerd. Dat hadden wij weer hoor, het enige hotel dat we zelf hebben geregeld en dan is het weer poep..
Maar aangezien wij wel een bevestiging hadden, waren wij benieuwd hoe dat mogelijk was en waarom ze ons dat niet hebben laten weten.
Het bleek dat ze ons wel hadden gemaild, maar pas 3 dagen van te voren, en dat wij niet meer hadden gereageerd. Logisch, want wij waren al op vakantie en hadden nog geen internet gehad.
Gelukkig hadden ze nog wel een kamer voor 3 personen over zonder extra kosten. Het grootste geluk voor ons was dat deze ook meteen tot onze beschikking was en dat we dus niet tot de officiële check-in tijd van 14.00 uur moesten wachten. Konden we dus eindelijk al die viezigheid van de reis afspoelen.
Bij het binnengaan van de kamer waren we heel erg verbaasd om een enorme kamer te zien met 6 bedden, een woonkamertje en een tuin. Deze ruimte was wel even wat anders dan het hokje in de trein. De 6 bedden baarden ons wel een beetje zorgen, dus voordat we al onze zooi zouden uitstallen, zijn we toch eerst even naar de receptie gegaan om te vragen of we niet heel toevallig deze kamer moeten delen met andere mensen. Gelukkig was dit niet het geval en konden wij zelfs onze tassen een bedje aanbieden.
Nadat we heerlijk lang hebben gedoucht, ons hadden aangekleed met schone kleding en al onze vieze kleren hadden gewassen, was het pas half 11.
We hadden al gepland dat we de ochtend rustig aan zouden doen om even van de reis bij te komen en pas tegen de middag op onderzoek te gaan in Wenen.
Het hotel was de eerste plek waar we internet hadden en dus moesten we hier even gretig gebruik van maken. Facebook werd gecheckt naar berichten over de Zwarte Cross en andere zinloze dingen, maar natuurlijk moesten wij ook een berichtje plaatsen over hoe het met ons vergaat en wat voor avonturen wij al hebben beleefd.
Tegen 11.00 uur kregen we honger en zijn we op zoek gegaan naar iets te eten. Helaas was het erg bewolkt en begon het ook al te regenen. Iets wat we na de enorme hitte in Italië niet gewend waren. Nadat we een broodje in de Spar hadden gehaald was het tijd voor een ontspannen potje Yatzee. Een erg leuk potje, waarvan de winnaar niet genoemd mag worden…
Om 14.00 uur vonden we het wel tijd worden om de stad te gaan verkennen. Gewapend met een paraplu en een vest in plaats van een 1,5 liter waterfles en factor 40, gingen we op pad. Slippers of sandalen waren gezien het weer niet heel handig, dus om onze outfit über charmant te maken gingen de sportschoenen gewoon onder de legging of korte broek. Lang leve fotoshop!
We hadden eigenlijk geen flauw idee waar we naartoe zouden gaan, dus zijn we maar gewoon de tram ingestapt om bij een willekeurig station weer uit te stappen. Bij het zien van het Belvedere, een soort paleis, vonden we het tijd om uit te stappen. Dit Schloss zag er prachtig uit en had een enorme tuin met een mega fontein en een heleboel rare beelden. De meest melige, maar ook mooie, foto’s werden hier geschoten. Het Belvedere niet van binnen gezien, maar alleen door de ramen naar binnen gespiekt.
Eenmaal weer in de tram besloten we het centrum maar te bekijken en vroeg naar bed te gaan zodat we morgen alle belangrijke dingen konden bezichtigen. Het centrum van Wenen is erg gezellig en bestaat vrijwel uit alleen maar mooie gebouwen. Midden op het plein staat een enorme kerk, dat een heel andere bouwstijl had dan de andere gebouwen, en daardoor opviel.
Aangezien we al veel kerken hadden gezien en we zoveel mogelijk van Wenen wilden zien, zijn we ook deze st. Stephansdom in geweest om hem te vergelijken met de andere kerken. Conclusie: niet echt een heel indrukwekkende kerk, behalve achterin, daar was het wel mooi. Helaas konden wij dat niet goed zien aangezien je hier een kaartje voor nodig had.
Na nog een tijdje rond te hebben gewandeld en etalages bekeken te hebben, er kan immers niets gekocht worden, was het tijd om wat te gaan eten.
We wilden graag typisch Oostenrijks gaan eten en dan beland je al gauw in een schnitzel restaurant. Behalve een lekker soepje moest natuurlijk de Wiener Schnitzel worden besteld. We hadden de soep nog niet op of het hoofdgerecht stond al voor onze neus; een enorm bord met friet en 2 joekels van schnitzels. Na de eerste schnitzel, die overigens heerlijk en super mals was, konden we niet meer. Even dachten we dat ze ons het xxl menu hadden gegeven, maar dat was niet eens het geval. Ik ben benieuwd hoe die er uit had gezien..
Met propvolle buiken werd het tijd om nog even een stukje te wanden en het eten wat te laten zakken. Bij het doorbladeren van het boekje over Wenen zagen we een plaatje van het Hundertwasserhaus. Een bijzonder architectonisch gebouw vol met kleurtjes. Het gebouw is alleen van de buitenkant te zien en dus goed om even snel te bekijken.
In het echt was het niet heel bijzonder, maar wel leuk om gezien te hebben. Naast alle kleurtjes groeien er bomen uit en heeft het rare ramen en gekke uitsteeksels.
Om half 8 hadden we het wel gehad voor die dag en dus zijn we weer richting hotel gegaan. Hier hebben we nog even een potje kaart gespeeld, internet gecheckt en om half 10 lagen we alle drie al op één oor om in onze goddelijke bedden met hemelse kussens alle slaap van de afgelopen dagen in te halen. Want na 2 dagen heel vroeg uit bed, en zo’n 15 uur slaap in 3 dagen tijd, was dit hard nodig. Morgen hebben we de ochtend en de middag nog in Wenen en ’s avonds zijn we alweer in Praag.
Op de planning staan nog het Sisi paleis, het Schönbrünnschloss, en de Staatsopera.
Hopelijk valt het weer een beetje mee…

Eten: Wiener wald
Robine: Lasagne en een bord friet
Anouk: Knoflook-crème soep
Wiener schnitzel
Loreen: Goulash soep
Wiener schnitzel